Kaybolan insanlık değerleri ve günümüzdeki aile hayatı

Kaybolan insanlık değerleri ve günümüzdeki aile hayatı…
İnsanlık kendi kendini yok ettikçe ve dış ülkelere özendikçe değerini de yitirmeye başladı. Bu değeri yok ederek aslında bir milletin, bir birliğin de sonunu hazırlamaya başladılar. Dış ülkelerde ne varsa onu yaparak onların dillerini kendi dillerine tercih ederek onların gelenek bilmezlik hallerini kendilerine örnek alarak aslında kendi soyları için en büyük kötülüğü yaptılar.
Bu durum nedeniyle aileye saygısızlık, aile değerlerini yitirme de devamında geldi…
Aile nedir? Aile neden kurulur? Bir aile nasıl olmalıdır? İşte bu gibi soruların cevaplarını unutur olduk… Artık aile denildiğinde insanların aklına huzur yerine… Anne, baba, çocuklar, sorumluluk korkusu, dertler, kadın-erkek eşitliği, evlilik sözleşmesi, güvensizlik, erkeğin evde oturup televizyon izlerken, kadının hizmet etmesi, şiddet, kavga, anlaşmazlık ve evlenmeden önce akla ilk boşanmak geliyor… Peki neden? Bu düşünce neden kaynaklanıyor? Neden insanlar eskisi gibi güvenemiyor birbirine? Neden aile kurmak yerine dost hayatı dedikleri o iğrenç şeyi yapıyorlar?
Bunların hepsi yetiştirilmek, arkadaş çevresi, özentilik ardından gelen kaybolan değerler yüzünden oluyor…
Aile denildiğinde insanın aklına şunlar gelmeli ve gülümsemeli :
… Birbirini seven saygılı eşler. Allah için yetiştirilen minik fidanlar. İşe giden erkek ve onu evde heyecanla bekleyen kadın. Sevdiği için mutlulukla yemek hazırlayan kadın. Eve geldiğinde selam veren ve gülümsemeyle “Hoş geldin” sözcüğünü duyarak bütün iş sıkıntısını atmış erkek. “Babacığım” diye kapıya koşan, babasından çikolata bekleyen fidanlar… Elbet bunlar her zaman olmayacak. Elbet sıkıntılar olacak. Elbet kavgalar olacak. Küçük didişmeler olacak. Ama bunlar saygıyı yitirmeden olacak ki sevgi gitmesin…
Bir hikaye vardır:
Yeni evli çifte arkadaşları sorarlar:

• Yahu evleneli 1 sene oldu sizin evden hiç kavga sesi gelmedi bunun sırrı nedir?

Kocası cevap verir:

• Çünkü biz birbirimizin halinden anlarız. Eğer ben sinirliysem fesimin püskülünü sola atarım o benim o gün sinirli olduğumu anlar sesini çıkarmaz. Eğer karımın eteğinin ucu lastiğine sıkıştırılmışsa ben anlarım ki o gün onun günü hiç iyi geçmemiştir, sessizce geçer yemeğimi yerim sesimi çıkarmam.

Arkadaşı köşeye sıkıştırmak için tekrar bi soru sorar ve gelin bizim damadın cevabına bakın :

• Peki bir gün eve geldiğinde onun eteğinin ucu lastiğine sıkıştırılmış ve senin fesinin pü skülü solda o zaman ne yaparsınız?
• Ben hafif bir hamle ile püskülümü sağa atarım olur biter..

Yani kıssadan hisse, demem o ki aile böyle birşeydir ki alttan alman gerekir o sinirliyse senin sakin olup onu sakinleştirmen gerekir. Saygılı olmak gerekir sevgi olması için… Aile öyle korkulacak bir şey yerine huzur dolu güven kokulu bir yuva olarak bilinmeli ki öyle olsun …