Merhabayla başlayan her buluşmanın bir hoş çakalı olduğunu unutmuşum.
Özür dilerim, unutmamam gereken ama bile bile unuttuğum her şey adına.
Sensizliğe sürç-i lisan edecek dilimden çıkan her senli harf için.
Üzgünüm sevgili, gözlerime salıncak misali seni kurup sevgimle salladığım için.
Halbuki adına söylenecek bir çok söz varken neden bu mutsuzluk?
Nedeni olmayan her şey gibi, sende bende nedensiz kalabilmeyi nasıl becerdin?
Ben ki seni gözlerimin, göz bebeklerine anne yapmışken?
Ey göz kapaklarıma çizdiğim göz bebeklerimin annesi?
Hangi satırımda sen yoktun ki, şimdi senin varlığını yazar oldum ben.
Hangi güne günaydın derken, senaydın diye uyandım ki ben?
Yada hangi gecemde sensizlikten korkmayarak yastığa sarıldım ki ben?
Bilmiyorsun, bilmeyeceksin oysa ki.
Bir gülün kokusu gibi tanırdım ben senin cennetinin kokusunda.
Buram buram kabenin etrafına dağılan koku gibi.
Kelebeğin bir günlük ömrü gibi, hiç bir şeyi yaşayamadan.
Anlatan adam ben.
Çok beğendiğim bu şiiri sizlerle paylaşmak istedim,
Yazar : Ancilary
çok güzel bir şiir gerçekten.
Güzel bir şiirmiş , Yazara ait başka şiirler varsa bekliyoruz